เมื่อพูดถึง “หนังห่วย” ที่ได้รับคะแนนวิจารณ์จากสำนักต่างๆ ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน หรือแม้แต่ฝ่ายผู้ชมเองก็ยังไม่เอาด้วย ปฏิเสธไม่ได้ว่าเรามักจะนึกถึง “หนังเกรดบี” ที่ใช้ทุนในการสร้างต่ำ จนคุณภาพที่ออกมาต่ำตามไปด้วย (แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหนังเกรดบีจะแย่ไปเสียทั้งหมด ตรงกันข้ามมีหนังเกรดบีมากมายที่คุณภาพยอดเยี่ยมสวนทางกับต้นทุนโดยสิ้นเชิง และในขณะเดียวกันก็มีหนังบล็อกบัสเตอร์ฟอร์มยักษ์ แต่ผลลัพธ์ออกมาห่วยเช่นเดียวกัน)