...บิดเข็มนาฬิกาย้อนเวลากลับไปสัก 3-4 ปีก่อน ไม่น่าจะมีใครจินตนาการถึงภาพนี้ออก
...ภาพของสองนักเตะไทยใส่เสื้อคนละสีและลงสนามแข่งกันเองในลีกฟุตบอลต่างประเทศ
...ที่สำคัญมันไม่ใช่ลีกไก่กาด้วย แต่เป็นระดับ “เจลีก” ลีกฟุตบอลลำดับชั้นตั้นๆ ของวงการฟุตบอลเอเชีย
มาวันนี้เรื่องที่เหนือจินตนาการดังกล่าวกลายเป็นความจริงแล้ว เมื่อ “เอล มุ้ย” ธีรศิลป์ แดงดา กับ “เมสซี่เจ” ชนาธิป สรงกระสินธ์ สองซูเปอร์สตาร์ทีมชาติไทย เดินลงสนามปะทะกันเองในศึกฟุตบอล เจ1 ลีก ในฐานะคู่แข่งกัน ในเกมแรกของฤดูกาลใหม่ 2018 ระหว่าง “ไอ้หมีม่วงมหาภัย” ซานเฟรซเช ฮิโรชิมา กับ “เจ้าฮูกหิมะ” คอนซาโดเล ซัปโปโร ซึ่งทีมของ 'เอล มุ้ย' เป็นฝ่ายเอาชนะไปได้ด้วยสกอร์ 1-0
ที่สำคัญ ประตูลูกนั้นมาจากการโหม่งของ 'เอล มุ้ย' ในนาทีที่ 28 จารึกเป็นนักเตะไทยคนแรกที่ทำประตูได้ในลีกสูงสุดญี่ปุ่น
มุ้ย - ธีรศิลป์ แดงดา
ถึงแม้จะมีคำถามตามมาบ้างว่า “จงใจ” เกินไปหรือไม่ที่จัดโปรแกรมการแข่งขันได้เหมาะเจาะแบบนี้ เพราะอย่างที่พอจะเริ่มรู้กันว่าในเบื้องหลังของ “โอกาส” ที่นักเตะได้ไทยไปเล่นในญี่ปุ่นนั้น มาจากแผนการทำการตลาดที่ชาญฉลาดของทีมงานเจลีกที่ต้องการขยายฐานแฟนฟุตบอลไปทั่วโลก โดยเฉพาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีศักยภาพสูง
พวกเขาใช้ “โอกาส” เพื่อแลกกับ “โอกาส” และนั่นหมายถึง “โอกาส” สำหรับนักเตะในภูมิภาคนี้ที่จะได้ก้าวไปสู่เวทีที่ใหญ่กว่า
คิดง่ายๆ ให้สบายใจคืองานนี้ชนะทุกฝ่าย ไม่มีใครเสีย มีแต่ได้กับได้
เจ-ชนาธิป สรงกระสินธ์
การที่สองซูเปอร์สตาร์ไทย โดยเฉพาะ “มุ้ยซัง” ธีรศิลป์ ที่เพิ่งจะย้ายไปร่วมทีม ซานเฟรซเช จะได้ลงเจอกับคนที่แจ้งเกิดได้สวยงามอย่าง “ชนาคุง” หรือ ชนาธิป ที่แฟนบอลคนญี่ปุ่นเรียก ย่อมเรียกความสนใจอย่างมากมายได้ โดยเฉพาะกับแฟนบอลชาวไทย หรืออาจจะขยายวงกว้างมากกว่านั้นด้วย เพราะเวลานี้นักเตะไทยก็ถือเป็น “สตาร์” ของวงการฟุตบอลเอเชียระดับย่อมๆ เหมือนกัน มันเป็นการจุดกระแสที่ดีอย่างไม่ต้องสงสัย
อุ้ม-ธีราทร บุญมาทัน
แต่ถ้าเรามองข้ามเรื่องพวกนี้ไป การเผชิญหน้ากันเองครั้งแรกของสองนักเตะไทยครั้งนี้ (ซึ่งจะตามมาด้วยอีกหลายครั้ง เพราะเรายังมี “บุญจัง” ธีราทร บุญมาทัน ที่เล่นให้กับวิสเซิล โกเบ อีกทีม และมีดาวรุ่งตัวท็อปๆ ของประเทศอยู่ในระดับเจ 3 อีกหลายคน) จะเป็นการจุดประกายไฟในหัวใจของเด็กไทยทั่วประเทศ
ที่ผ่านมาเด็กไทยฝันถึงโอกาสแบบนี้มาตลอด แต่ไม่เคยมีใครพาเรามาได้ไกลขนาดนี้มาก่อน จนกลายเป็นคนไม่กล้าที่จะฝันในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เรื่องนี้เป็นสิ่งที่นักฟุตบอลไทยแตกต่างจากนักฟุตบอลญี่ปุ่นอยู่
นักเตะอาทิตย์อุทัยนั้น สมัยก่อนก็ไม่ได้เก่งกาจมากมายอะไรเลย ในรุ่นก่อนนั้นแทบจะเป็นลูกไล่ให้ไทยไล่ถลุงด้วยซ้ำ จนกระทั่งพวกเขาได้นักเตะคนหนึ่งที่สวมจิตวิญญาณบูชิโดไล่ล่าหาความฝัน นักเตะคนนั้นคือ คาซูโยชิ มิอุระ หรือ “คิงคาซู” ที่ตัดสินใจทิ้งทุกอย่างในบ้านเกิด เดินทางไปบราซิลในวัยเพียง 15 ปีเพื่อตามหาความฝันในเกมลูกหนัง
ปีที่เขาเริ่มออกเดินทางคือเมื่อ 1982 หรือ 36 ปีที่แล้ว ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลย ทั้งกำแพงภาษา วัฒนธรรม และการยอมรับ แต่คาซู ก็ไม่ยอมแพ้ เขาเรียนภาษาโปรตุกีสอย่างหนักเพื่อให้เข้าใจและสื่อสารกับคนอื่นได้ และพยายามขัดเกลาฝีเท้าจนกระทั่งได้ไปเข้าสโมสร คลับ อัตเลติโก จูเวนตุส หลังจากนั้นเขาถูกแมวมองของทีมใหญ่อย่าง ซานโต้ส พบและถูกเซ็นสัญญาในปี 1986 อันเป็นจุดเริ่มต้นที่ยิ่งใหญ่สำหรับชีวิต “คิง คาซู”
คาซูโยชิ มิอุระ
มิอุระ ใช้เวลาในบราซิล 8 ปี เล่นให้กับหลายสโมสร และได้รับการยอมรับอย่างสูงจากชาวบราซิล
ลองจินตนาการดูสิว่า บราซิล นั้นเป็นประเทศที่ถูกฟ้าลิขิตว่าทุกคนเกิดมาเพื่อเล่นฟุตบอล (ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิง) คนเก่งๆนั้นเต็มไปหมด โดยเฉพาะในตำแหน่งกองหน้าล้วนแต่เข้าขั้นเทพทั้งนั้น แต่กับคนต่างชาติคนนี้สามารถที่จะเบียดแทรกเข้าไปช่วงชิงตำแหน่ง “หมายเลข 9” ในทีมมาครองได้
ทุกอย่างมันเกิดจากความพยายามทั้งสิ้น
อีกครั้งที่ คาซู พิสูจน์ความเป็น “นักบุกเบิก” และเป็นคุณูปการให้วงการฟุตบอลญี่ปุ่น คือวันที่เขาตัดสินใจจะเดินทางไปเพื่อค้าแข้งกับ เจนัว ในกัลโช่ เซเรีย อา เมื่อปี 1994 หลังกลับมาบ้านเกิดและประสบความสำเร็จสูงสุดคว้าแชมป์เจลีก กับ แวร์ดี้ คาวาซากิ และได้รับรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของเอเชีย หนึ่งปีก่อนหน้านั้น
กับเจนัว เขาไม่ประสบความสำเร็จมากนัก เผชิญกับอุปสรรคมากมาย อีกทั้งคำหยามหยันว่าเขาได้ย้ายมาเล่นในลีกฟุตบอลที่หินที่สุดของโลก (ในเวลานั้น) เป็นเพราะเจนัว รับสปอนเซอร์จาก Kenwood ซึ่งบรรจุหนึ่งในเงื่อนไขสำคัญคือจะต้องเซ็นสัญญากับ คาซู ด้วย (ขณะที่เจนัว ก็ได้เงินอีกทอดจาก Fuji Television ที่ซื้อลิขสิทธิ์การถ่ายทอดสดเกมของ เจนัว กลับมาที่ญี่ปุ่นในฤดูกาลนั้น)
แต่ในความล้มเหลว มันคือชัยชนะของ คาซู เมื่อเขาได้จารึกชื่อว่าเป็น “นักฟุตบอลญี่ปุ่นคนแรกที่ทำประตูในเซเรีย อา” ก้าวแรกของเขานำไปสู่การกรีฑาทัพของซามูไรสายเลือดใหม่ที่เดินตามหลังเขาอีกมากมาย
ฮิเดโตชิ นากาตะ
ฮิเดโตชิ นากาตะ, ฮิโรชิ นานามิ, อัตซูชิ ยานางิซาวา, ชุนสุเกะ นากามูระ, ทาคายูกิ โมริโมโตะ, ยูโตะ นากาโมโตะ มาถึง เคซุเกะ ฮอนดะ และอีกมากมายที่กระจัดกระจายไปสร้างชื่อในลีกฟุตบอลยุโรป ไม่ว่าจะเป็น บุนเดสลีกา, พรีเมียร์ลีก, ลาลีกา, ลีก เอิง, ลีกดัตช์, ลีกเบลเยี่ยม ฯลฯ
เรื่องราวที่ยิ่งใหญ่มันเริ่มมาจากจุดเล็กๆ ทั้งนั้น สำคัญคือกล้าและแกร่งพอหรือเปล่า
วันนี้นักฟุตบอลไทยได้ “โอกาส” ที่รอคอยกันมาหลายสิบปีแล้ว ถึงมันจะไม่ใช่โอกาสยิ่งใหญ่เท่ากับการได้ไปเล่นในฟุตบอลลีกยุโรปก็ตาม แต่ไม่ใช่จะไม่สำคัญ
...ถ้า ชนาธิป ทำได้ในเมื่อวาน
...ถ้า ธีรศิลป์ และธีราทร ทำได้ในวันนี้
มันหมายถึงความฝันในวันพรุ่งนี้ของเด็กไทยอีกมากมายนับไม่ถ้วน แล้ววันนึงเราจะมีนักเตะไทยที่ไปเล่นไกลถึงยุโรปได้อย่างเต็มภาคภูมิ โดยไม่ต้องใช้การตลาดหรืออำนาจนอกสนามช่วยเหลือแต่อย่างใด
